Een jaar geleden zocht ik een reis uit die ik wilde gaan doen. Het voordeel was dat ik tijd genoeg had om te sparen, het nadeel dat ik er zo lang op moest wachten. Maar dingen die al heel lang hoog op je verlanglijstje staan, zijn dat natuurlijk helemaal waard. Eind januari was het eindelijk zo ver. Bestemming: Pyhä, Finland. Juist, Lapland.

Het noorderlicht was het ‘thema’ van de reis , wat ingevuld werd met een foto workshop en een lezing over het fenomeen. En de vastberadenheid van de groep; twee avonden achter elkaar zaten we tot in de nacht op het bevroren meer in de achtertuin om naar de lucht te staren. Op de tweede avond kregen we een voorproefje van wat dansend noorderlicht. We bleven de rest van de avond gokken of de vlekken nou een wolk of het noorderlicht waren, waarop de camera vaak uitkomst moest bieden, aangezien die het onderscheid goed kon laten zien. De avond erna kregen we in twee delen een waar schouwspel voorgeschoteld. Begin van de avond danste het rustig door de lucht. Daarna trok het dicht, maar toen we de hoop al bijna opgegeven hadden, ging het los. In een kronkelende sliert schoot het in groen, rood, roze en paars van de ene naar de andere kant. Hoewel ons was verteld dat de Finse kinderen leren dat je stil moet zijn tijdens het noorderlicht, omdat je anders meegenomen wordt, was ons enthousiasme waarschijnlijk in de wijde omgeving te horen. De heftigste activiteit duurt niet lang, maar af en toe laaide het weer even op tot prachtige plaatjes. We sloten de avond af met pulserend wit noorderlicht, wat er minder spectaculair uit ziet, maar minstens even bijzonder is. De rest van de week was het bewolkt, maar dat maakte niets meer uit. Dit zou toch niet meer overtroffen worden vonden we. Dat werd bevestigd door de locals die ons vertelden dat deze intensiteit maar twee keer per jaar voor komt. Extreem veel geluk en intens gelukkig dus.

Naar de hemel staren was natuurlijk niet het enige wat we deden. We wandelden op sneeuwschoenen. Met zijn allen een nationaal park door naar een bevroren waterval en ik alleen een rondje op het meer. We zochten amethisten, sneeuwscooterden, voerden rendieren en aten er een aantal op, kookten een Lapse maaltijd, maakten een huskysledetocht, knuffelden puppy's, zaten in de sauna, dompelden in een ijswak en rolden in bikini door de sneeuw. We gingen een rondje langlaufen met de groep en plakten daar met zijn tweeën nog een tochtje van 16km aan vast. Het vervoer mocht er ook zijn; van rupsvoertuig en pistebully tot rendierslede.

Uiteraard was er aan het einde van de week de vraag wat het hoogtepunt was. Het noorderlicht stond bij iedereen ruim bovenaan. Maar alleen dat maakt de ervaring zeker niet compleet. De rust en ruimte, de cultuur en de mensen, de activiteiten en de leuke groep. Alles samen heeft gezorgd voor een geweldige vakantie. De foto’s en filmpjes zijn uitgewisseld, de app-groep is nog springlevend en er wordt al gesproken over een reünie. En over terug gaan natuurlijk.