Januari is alweer over de helft, maar ik geniet nog na van de dagen rond oud en nieuw. Die dagen spendeerde ik namelijk wandelend, fotograferend, fikkie stokend, genietend.

Afgelopen zomer kwam ik het idee ‘winterkamperen’ weer eens tegen. Ditmaal terwijl vriendlief naast me zat. Aangezien ik daar altijd al een romantisch beeld van had – tentje in een pak sneeuw, vuurtje en een grote kop dampende thee erbij – merkte ik op dat me dat erg leuk leek. Nou heeft dit bij veel mensen het effect dat ze je heel raar aankijken of zeggen ‘ja, doen we een keer’ waarna het er nooit van komt, maar bij vriendlief niet. Het werd moeiteloos gecombineerd met een opmerking over tijdens oud en nieuw graag een keer in the middle of nowhere zijn en een paar maanden later kwam de vraag welke camping mijn voorkeur had. Ik werd alom voor gek verklaard door anderen om me heen en merkte zelf ook een paar keer voorzichtig op dat ze het na afloop maar nog een keer moesten checken hoe ik er dan over dacht.

Met uitpuilende backpacks reisden we al treinend en wandelend af naar Diffelen. Het natuurkampeerterrein daar was als winnaar uit de bus gekomen omdat je er een vuurtje mag maken bij je tent en het zowel rivierlandschap als bos heeft. Het kacheltje en de eerste zak hout stonden al voor ons klaar. We werden direct de eerste avond getrakteerd op een mooie sterrenhemel en -4⁰C. Het resulteerde in mooie foto’s, ijspegeltjes aan de binnenkant van de tent en een vrijwel slapeloze nacht. Er kwam een korte ochtendwandeling aan te pas om het gevoel in de voeten weer terug te brengen. Met deze ervaring, wat geïmproviseerde tochtstrippen en de fleece sokken die we vonden bij de buurtsuper, hadden we het we het de volgende nachten comfortabel genoeg. We riepen onszelf uit tot de bikkels van de camping, wisselden handigheidjes uit met de eigenaar en bleken onderwerp van gesprek bij de buurtbewoners.

Op oudejaarsdag aanschouwden we met een glimlach (beiden) en handen voor de oren (ik) het carbidschieten van dichtbij. Tijdens de jaarwisseling werden we wakker door het vuurwerk, gaven elkaar een kus en sliepen snel weer verder. Op nieuwjaarsdag begon het ’s avonds te sneeuwen en de volgende ochtend werd het plaatje compleet toen we bij het openritsen van de tent een witte wereld zagen. We kookten op ons houtgestookte kacheltje en we genoten alle dagen volop van de prachtige omgeving.

Voor herhaling vatbaar? Zeker! Natuurlijk, de dagen zijn kort en het is soms even koud, maar dat is het zeker waard. De rust, de winterse schoonheid en het gevoel van back to basic dat sterker is wanneer je vuur moet maken om je warm te houden zijn heerlijk. Wel investeren we voor een volgende keer in goede slaapzakken zodat we het warm hebben én lekker tegen elkaar aan kunnen kruipen. Wel zo gezellig.