Een compliment van een goede vriend begin dit jaar. Ik vroeg me hard op af of dit wel altijd een positieve eigenschap was. Wel zag ik in dat hij ergens gelijk had. In dit geval ging het over een vakantie die een jaar later plaats zou vinden en die ik ondertussen al voorbereid en geboekt heb. Ook het kiezen van mijn studies ging makkelijk; ik bladerde door de mogelijkheden, had een paar favorieten, liet het even bezinken en koos binnen een week welke het zou moeten worden. In vier VWO. En later in het derde jaar van mijn HBO weer. Het gaat me makkelijk af of grote keuzes te maken. Twijfelen doe ik daarna niet meer aan. Als het niet zo’n goede keuze blijkt te zijn, pas ik mijn plan aan en kies ik de volgende stap. Op dezelfde manier.

Toch heb ik moeite met kiezen. Bij de kleine dingen, die er eigenlijk niet zo heel veel toe doen voor mijn levensloop. Ik roep al jaren met een glimlach dat ik ‘gewoon heel veel dingen leuk vind’ en daar is niets aan gelogen. Maar ik begin die eigenschap van mezelf minder leuk te vinden. Want als je veel dingen leuk vind en dus ook veel regelmatig wil doen, kan het nog wel eens een lastige planning worden.

Afgelopen jaar waren er natuurlijk veel dingen die ik tijdelijk niet kon doen. Daarbij kwam een moment waarop ik ineens veel meer vrije tijd kreeg en die wilde vullen met dingen om mezelf te ontplooien. Allemaal nieuwe hobby’s dus, maar ondertussen kan ik ook weer sporten. Al weken zie ik aankomen dat op maandag yoga en naailes, op dinsdag volleybal, op woensdag zangles en op vrijdag volleybalwedstrijden wellicht een beetje veel is. Helemaal omdat ik in mijn weekenden graag leuke dingen doe, ik mijn vriendschappen wil onderhouden en ik er eigenlijk ook heel erg van hou om een avond met Netflix en liters thee (of ijs) door te brengen. Oh, en er moet getraind worden voor een halve marathon.

Het plan was om aan te kijken hoe het zou gaan in de eerste weken dat alles weer begonnen was, maar het is nu al duidelijk. Het kan best allemaal, maar ik ben me er van bewust dat als ik dit allemaal wil doen, ik niets écht goed doe. Wetend dat je na je yogales meteen door moet, helpt niet bij het leegmaken van je hoofd. Aan naailes heb je meer als je thuis verder gaat met wat je in de les geleerd hebt. Zangles werkt alleen als je thuis oefent en sporten gaat niet zo lekker als je moe bent door je volle agenda.

En zo ben ik dus jaloers op mensen die echt een passie hebben. Waarvoor een ding echt vele malen leuker is dan al het andere. Wat lijkt het me heerlijk om zo’n focus te hebben.

Ik zal de komende weken keuzes moeten maken. Ik wil écht gaan voor de dingen die ik doe en daarnaast ruimte hebben in mijn agenda en hoofd om dingen te laten ontstaan. Wellicht vind ik dan dat beetje creativiteit dat ik had weer terug. Of word ik ergens écht goed in. En anders heb ik in ieder geval meer tijd voor spontane dates met vrienden. En Netflix.