Thuiskomen
Koningsnacht rond een uur of 2, met onze - denk ik- vierde halve liter weizener voor onze neus, wordt me verteld dat het leuk lijkt om eens met mij op vakantie te gaan. Ze gaan met een groep naar Berlijn. Of ik mee ga. Ik probeer mijn planning voor mijn geest te halen en denk te weten dat het wel past. Me ervan bewust dat ik wellicht niet meer helemaal mijn agenda voor de komende twee maanden paraat heb, hou ik nog even een slag om de arm. Vier dagen later heb ik geboekt.
Hoewel de groep bestaat uit mensen die ik de laatste jaren uit het oog heb verloren, weet ik waar ik aan toe ben. Ik weet dat het een weekend wordt waarin alles mag en niets moet. Van de stad genieten, gezellig samen een drankje doen en verder zien wie waar zin in heeft.
Zeven mensen die op dezelfde dag op vier verschillende momenten aan kwamen, op drie verschillende dagen weer weg gingen en op twee verschillende plekken sliepen. Een bij elkaar geraapt zooitje, maar wat was het fijn. Bijslapen deed ik niet, ontspannen des te meer. Vriendschappen ophalen ook. Het voelde als thuiskomen, dik 600 kilometer van huis.