Na het uitwisselen van de verhalen over de Zeven Heuvelenloop volgde automatisch de vraag wat mijn volgende doel wordt. Het antwoord was al ‘even niets’ maar kreeg wel vrij snel de toevoeging ‘eigenlijk wil ik in het najaar wel weer een halve marathon doen’. Over een paar maanden verwacht ik de lol in het hardlopen wel weer teruggevonden te hebben en dan is een doel wel zo leuk. Als dat goed voelt dan natuurlijk.

In een meeting met mijn begeleider bespreken we hoe lang (of kort) ik nog heb tot mijn contract afloopt, waaruit direct de opdracht volgt om een maandplanning te maken. Het staat haaks op mijn voornemen , maar dat was misschien ook wel ietwat naïef (de vrije vrijdagen blijven wel staan). Het laat me die avond niet los en ik kladder wat op papier. De volgende dag werk ik het uit en zit ik er een tijd naar te staren.

Ik krijg een raar gevoel als ik bedenk dat dit megaproject in oktober voorbij is. Ik heb nu al zin in een nieuwe uitdaging, maar tegelijkertijd is de huidige sleur ook wel gemakkelijk. Ik besef me dat er een hoop werk verzet moet worden de komende maanden. Het zo voor me zien geeft me stress, maar ook focus en energie. Een doel is er dus wel zeker, maar het is er maar een en dat is het afronden van mijn PhD. Daar gaat het om draaien de komende 11 maanden.

Hard werken en goed voor mezelf zorgen. Focus houden, ritme, yoga, mediteren, sporten om even los te laten en aan de rem trekken als dat nodig is. En straks eerst op vakantie om op te laden voordat het echt los barst.

#PhDlife