Het weekend na mijn operatie stapte ik in het vliegtuig richting een congres in Freiberg (Sachsen). In het kader van de efficiënte planning had ik bedacht dat ik namelijk prima kon luisteren met één functionele arm. Het dagje vrij in Freiberg ging half op aan ziekjes zijn, maar de andere helft van de dag was ruim voldoende tijd om het stadje te verkennen. Vijf dagen een appartement delen met twee collega’s, drie dagen luisteren en ruim een uur naast je poster staan die amper bekeken wordt. Vooral het eerste bleek vermoeiend. Ik liep constant op mijn tenen en trok me zoveel mogelijk terug in mijn eigen bubbel. Sommige collega’s zijn nou eenmaal niet bestemd om meer te worden dan dat. Direct na het congres pakte ik een trein naar Dresden. Nu ik er toch was, wilde ik die stad ook wel eens bekijken. Het is een interessante stad, waar de Neustadt hip en eigenlijk oud is en de Altstadt stiekem nieuwer, maar wel mooi is. Ik dronk thee in het zonnetje op terrasjes, kocht een leuk jurkje en wandelde tot mijn voeten moe waren. Met alle gemakken binnen looptafstand (in de vakantiemodus), leuke winkeltjes en mijn mogelijkheid om voor local aangezien te worden, vond ik ook deze Duitse stad aangenaam.